Bio
Aktorka, artystka kabaretowa, piosenkarka oraz autorka tekstów satyrycznych, wierszy i lirycznych piosenek.
Urodzona w 1951 roku w Świętochłowicach. Zodiakalny Koziorożec
i choć nie przywiązuje do astrologii zbyt dużej wagi, wykazuje wiele cech typowego Koziorożca: jest praktyczna, wytrwała, ambitna
i pracowita oraz lubi poczucie niezależności.
Od dziecka lubiła rozśmieszać innych. Opowiadała kawały, wygłupiała się i rozbawiała całą klasę. Po maturze uczęszczała do studium nauczycielskiego, którego nie ukończyła, gdyż podjęła studia na Akademii Sztuk Pięknych. Myślała wprawdzie o Akademii Teatralnej, ale nie chciała wyjeżdżać do Krakowa i opuszczać rodziców. Zamiłowanie do malarstwa pozostało. Choć dzisiaj nie ma na to wiele czasu, nadal lubi spędzać czas w swojej pracowni malarskiej
i malować obrazy. Zdarza jej się również, że w chwili natchnienia sięga po kawałek kartki papieru czy serwetkę i rysuje lub projektuje.
Tak właśnie zaprojektowała swój dom oraz większość elementów jego wystroju. Sama tworzy swoje sceniczne kreacje, od projektów po wykonanie. Jakby tego było mało, sama się również obcina!
W trakcie studiów występowała w kabaretach w Katowicach
i Bytomiu. Była też gościem Piwnicy pod Baranami. Pod koniec studiów (koniec lat 70-tych) trafiła do zespołu Andrzeja Rosiewicza, gdzie głównie śpiewała i tańczyła. Następnie spędziła 7 lat w zespole Tadeusza Drozdy, gdzie, między innymi, mówiła monologi. Do tej pory docenia oba doświadczenia. Mówi, że praca u Andrzeja Rosiewicza utwierdziła ją w przekonaniu, że estrada to jest to, co kocha i powinna robić, zaś Tadeuszowi Drozdzie zawdzięcza artystyczną samodzielność.
Twierdzi, że żyje z nieodciętą pępowiną. W latach 80-tych, pomimo tego, że miała już niemały dorobek artystyczny i była rozpoznawalna, wyjechała za rodzicami do Niemiec. Uczyła się języka i została specjalistką od portretów, które sprzedawała w galerii sztuki w Kolonii.
Artystycznie tkwiła jednak w martwym punkcie. Reaktywowała się
w 1998 roku, po 10 latach przerwy. Zaczęła od występów dla Polonii
w Niemczech. Dawni znajomi z Polski dowiedzieli się, że Asia wróciła do zawodu. Dariusz Goczał zaproponował jej rolę w serialu „Święta Wojna”. Miał to być tylko epizod, ale Asia czuła, że jeśli się spodoba, zostanie na dłużej. Nie przypuszczała jednak, że będą to aż 322 odcinki (10 sezonów)! Serial okazał się bowiem ogromnym sukcesem. Asia często powtarzała w wywiadach, że Andzia to bardziej zwyczajna wersja jej samej i publika najwyraźniej pokochała tę szczerość. Zagrała również w kilku filmach, m.in. „Alice”, „Komedianci
z wczorajszej ulicy”, „Sławna jak Sarajewo”, „Skazany na bluesa”, „Milion dolarów”.
Joanna często udziela się charytatywnie, wspomagając organizacje, ludzi i idee zgodne z jej przekonaniami i bliskie jej sercu. Szczególnie wspiera wszelkie inicjatywy, mające na względzie dobro Śląska.
Jest domatorką. Lubi gotować i wymyślać nowe potrawy. Mówi, że gotuje tak jak maluje – smaki, podobnie jak kolory, pasują do siebie lub nie.
W 2004 roku otrzymała nagrodę Hanysa, przyznawaną przez kabaret Rak ludziom znanym, lubianym i zasłużonym dla Śląska. Rok później odebrała Kryształowy Granat dla najlepszej aktorki komediowej na
IX Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Komediowych w Lubomierzu.
W 2011 roku, na III Festiwalu Jana Himilsbacha w Mińsku Mazowieckim, Joanna otrzymała Monidło – nagrodę dla najlepszego aktora niezawodowego, zaś w 2017 przyznano jej statuetkę Osobowość Śląska.
Asia marzy o tym, by jak najdłużej móc rozśmieszać ludzi.